Paul Boereboom

Paul Boereboom is scenograaf woonachtig in Amsterdam. Hij studeerde scenografie aan de Amsterdamse hogeschool voor de kunsten. Na zelf lang op het toneel te hebben gestaan besloot Paul om niet meer met zijn lichaam maar als ontwerper de ruimte (op het toneel) te bevragen. Zijn werkzaamheden omvatten theatervormgeving, installaties en kostuumontwerp, maar ook video-ontwerp en werk in virtual reality.

“Ik werk graag en veel vanuit materialiteit en ik heb een fascinatie om ruimte te benaderen vanuit het menselijk lichaam. Het containerbegrip natuur, identiteit en menselijk gedrag en omgangsvormen zijn terugkerende inspiratiebronnen. Via mijn werk probeer ik grip te krijgen op deze thema’s en ze te bevragen. In mijn werk poog en hoop ik de laatste tijd steeds vaker een brug te slaan tussen mijn digitale maakwereld en mijn fysieke maakwereld. Wat betekent het om digitaal contact te kunnen maken, hoe voelt mijn digitale lijf en waar wringt dit met mijn fysieke lichaam? Hoe behoud ik het tactiele, het kneden met mijn handen. Waar is er ruimte voor vlekken in moderne technologie?”

Moderne technieken bieden me vrijheid en denken in mogelijkheden om theatrale ervaringen te creëren die aansluiten bij de huidige tijdsgeest. Hoe wil ik deze nieuwe technieken gebruiken en inzetten om mijn werk ruimte te bieden? Op welke manier betrek ik mijn publiek bij het werk en welke rol bedeel ik ze toe? Ik wil als maker onafhankelijk, afhankelijk kunnen zijn. Een kwestie van balans.

Paul Boereboom is a scenographer based in Amsterdam. He studied scenography at the Academy of Theatre and Dance in Amsterdam. After having been on stage as a performer Paul decided to question space no longer with his own body but as a designer. His work comprises spatial design, installations and costumes, but also video design and work in Virtual Reality.

“I have a profound love for tactility and a fascination for designing space with the human body as a starting point. Human behaviour, identity and nature are fascinations that continue to bring up questions I try to explore. I use my work as means to try and grasp these topics and question them. More recently I have been trying to bridge the gap between my physical design-world and my digital design-world. What does it mean to make digital contact? What does my digital body feel and where does it cross my physical body. How can I preserve tactile qualities, the manual kneading. Where can I find room for stains in modern technology?

Modern techniques offers me freedom in my process and the ability to create theatrical experiences that reflect our time. How can I implement these technologies to facilitate space for my work? What role do I assign my audience and how can I let them be a part of the work? As a maker I aim to be independent yet dependent. A matter of balance.